Samenvatting: Privédetective Laurien is opgelucht als amateur speurneus Frank zich meldt met nieuwe informatie over een cold case, waardoor het onderzoek in een stroomversnelling komt. De hernieuwde aandacht blijkt echter al gauw tot een andere wending te leiden dan Frank en Laurien voor ogen hadden.
Wanneer Laurien Frank uit het oog verliest, raken ze steeds meer in een kat-en-muis-spel verstrikt. Ze probeert de zaak over een andere boeg te gooien, maar haar broer is haar ongevraagd voor. Ondertussen wordt Frank door de hoofdverdachte steeds meer in het onderzoek meegenomen. Hij ontvangt nieuwe, maar ook tegenstrijdige informatie.
In een wereld waarin relaties snel veranderen en de zaak zich ontpopt van een cold case naar een levensgevaarlijk spel met de hoogste inzet, moeten Frank en Laurien ieder voor zich ontdekken waar ze voor staan en wie ze kunnen vertrouwen.
Lees hier een fragment uit het boek:
Ze waren bij de kamer gekomen. Kamer vijftien. Sander was de medewerker die hen altijd hielp. Zijn gezicht klaarde op toen hij hen zag. ‘Jullie raden nooit wat ik net binnen heb gekregen!’ zei hij enthousiast. ‘Helemaal verminkt, maar ik heb weten te ontdekken wie het is. Kijk, hier zit nog een klein beetje huid van de wijsvinger. De andere vingers missen. Hierdoor kon ik toch nog het DNA ontdekken van het slachtoffer.’ De benarde situatie deed Laurien glimlachen.
‘We komen voor de vrouw van gisteravond. We willen haar identificeren,’ zei Sven.
‘Natuurlijk. Even kijken. Ah, hier! Lade drieëntwintig. Jullie zijn de eerste! Er is nog geen familie langs geweest.’ Hij schoof de lade open met een gratie alsof er een paar prachtige oorbellen en een ketting in lagen. ‘Zijn jullie er klaar voor?’ Hij keek ons aan en deed het laken over haar hoofd weg.
‘Shit!’ zei ze hardop. Dat was Gina helemaal niet! Deze hele zaak stonk en het werd alleen maar erger. Ze keek Sven aan, maar hij begreep duidelijk niet waarom ze zo heftig reageerde.
‘Heb je haar onderzocht?’ vroeg Sven en richtte zich weer tot Sander. Hij baalde ook dat de zaak een andere wending had gekregen. Alleen niet zo erg als zij.
‘Ik heb weinig tijd. Er komen de laatste tijd zoveel lijken binnen! Ik moet zorgen dat ik niet overspannen raak.’ Ze glimlachte. Sander zijn droge opmerkingen waren wat ontoepasselijk, maar soms was het prettig het gesprek luchtig te houden. ‘Ik heb iets gevonden. Of jullie er blij mee zijn, is een tweede.’ Sven keek haar vragend aan: nieuws over een gevonden lijk was altijd goed nieuws. Toch? Laurien kon zich niet voorstellen wat er nog slechter kon.
Wist je dat ik dit fragment ook heb voorgelezen? Luister het hier.
De paperback van De Buitenman is te bestellen via: bol.com of BoekenGilde.
Het ebook is te bestellen via:
Lees hier lovende reacties.
Citaat:
“Mooi plot, spannende plottwists en de focus die je steeds verlegd van Laurien naar Frank en andersom maakt dat het verhaal vlot leest.”
Ivonne Veldscholten