Voetballiefde

Samenvatting: Sanne zit al jaren op voetbal en ze heeft een heel gezellig team. Alleen Bridget, de aanvoerster van team, praat iedere training over Boris. Hij zit op dezelfde voetbalvereniging en Bridget is al jaren verliefd op hem. Ze heeft alleen nog nooit met hem gesproken en Sanne krijgt steeds meer contact met hem. Ze vindt het lastig, maar Boris is heel aardig. Op een trainingsavond zeggen de meiden uit Sannes team opeens niets meer tegen haar. Wat heeft ze verkeerd gedaan? Ze stapt over naar het team van Boris, waar ze het heel gezellig heeft. Ze gaat wedstrijden meespelen en training geven. Ondertussen begint Sanne Boris steeds leuker te vinden, maar haar verleden zit haar in de weg.

Lees hier een fragment uit het boek:

“En Sanne, hoe zit het met jouw liefdesleven?” vraagt Bridget.
“Slecht,” zeg ik eerlijk.
“Ben je niet verliefd?”
“Nee, ik ben er echt totaal niet mee bezig.”
“Waarom niet?”
“Gewoon, ik heb het veel te druk en laatst raakte een jongen per ongeluk mijn hand aan en dan moet ik meteen aan mijn vader denken.”
“Echt? Maar het is toch al weer een paar jaar geleden?”
“Ik weet het, maar hij heeft gewoon mijn leven verpest. Ik kan er gewoon niet tegen als een jongen dicht bij me komt of me aanraakt.”
“Dat lijkt me echt vervelend.”
“Is het ook en ik wist ook niet dat ik er nog steeds niet tegen kan.”
“Hm, het is natuurlijk wel heel erg wat je vader heeft gedaan…” Ik knik. “Gaat alles wel goed met je?” vraagt Nikki opeens.
“Ik ga even naar de wc,” zeg ik zacht en loop naar de hal. Ik voel de tranen opkomen, maar ik wil niet huilen. Het is al weer een paar jaar geleden en het is al erg genoeg en dan wil ik er niet opeens om gaan huilen.
Ik ga op een bankje in de hoek van de hal zitten. Ik wil gewoon even alleen zijn om…
“Hoi, wat doe jij hier?” Als ik op kijk, staat Boris voor me. Hij kijkt me meteen bezorgd aan, als we oogcontact hebben. “Gaat alles wel goed met je?” Ik knik.
“Ik wil gewoon even alleen zijn,” zeg ik zacht.
“Weet je het zeker?” vraagt hij en komt naast me zitten. Ik knik en kijk gauw de andere kant op. “Hé, wat is er aan de hand?” vraagt hij en legt zijn hand op mijn been. Meteen spring ik op. Hij schrikt er van.
“Wil je me alsjeblieft niet aanraken? Het is niet dat ik het niet wil, maar ik kan het gewoon niet,” zeg ik en zoek mijn vest.
“Dat is goed. Wat ga je doen?” vraagt Boris en hij staat op.
“Buiten zitten.” Ik trek mijn vest aan en loop langs hem heen naar de deur en ga buiten op een stoel zitten. De tranen stromen nu over mijn wangen. Boris komt ook naar buiten. “Vind je het goed als ik naast je kom zitten?” Ik knik. Ik kan moeilijk “nee” zeggen en zijn aanwezigheid voelt eigenlijk wel fijn.

Wil je het boek bestellen? Stuur een mail naar simonevantongeren29@gmail.com

“Voetballiefde” is een verrassend verhaal, spannend, geheimzinnig en heeft tot slot een zeer verrassende wending. Ook als je niet van voetballen houdt, moet je dit boek gelezen hebben. De titel is zeker wat misleidend. Al lezend door het verhaal kom je voor verrassingen te staan. Het slot neemt een wending die je niet kan verzinnen. Zeer knap en verrassend geschreven door de zeer jeugdige schrijfster Simone.

Helèn Versteegen Auteur van “Klik met Zorg” en “Zorgen om Zorg”