Kill your darlings

Wie kent de uitdrukking niet ‘kill your darlings’. Herschrijven bestaat zo vaak uit het schrappen van woorden, zinnen of zelfs hele alinea’s die niet meer passen. Het maakt mij vaak onzeker dat er zoveel tekst weggaat. Heb ik deze tekst voor niets geschreven? De zinnen en alinea’s waren toch zo goed? Is het nog wel duidelijk voor de lezer?

De kern van ‘kill your darlings’ is: iedere zin moet het verhaal dienen. Het moet iets toevoegen aan het verhaal. Doet dat het niet, dan kan het juist afleiden van de kern van je boek. Houd de kern daarom altijd voor ogen. Natuurlijk is het goed om details en bijvoeglijk naamwoorden toe te voegen om een personage of omgeving meer ‘body’ te geven, maar het moet niet overheersen.

Het gaat om een goede balans. En hoe vind je die? Door het uit te testen. Hoe is het als je een hele alinea schrapt? Misschien verheldert het de kern van je verhaal wel. Of mis je cruciale informatie?

Ik kan me nog herinneren dat ik bij De Buitenman bij de tweede redactieronde 3000 woorden had geschrapt. 3000! Maar het werd er beter van. Ik had vaak herhaling en herhaling is soms goed, maar vaak onnodig. Natuurlijk maakte het me onzeker: bleef er nog wel iets over van mijn verhaal? Ik ontdekte zelfs dat het verhaal er sterker en beter door was geworden. En door de suggesties van mijn redactrice voor het schrappen van alinea’s kwam ik zelf met nog meer suggesties. Natuurlijk deed het pijn 😉 Maar het gaf ook een goed gevoel.

Hou wel in gedachten dat het heel belanrijk is dat je afstand kan hebben tot je verhaal. Alinea’s schrappen kan je niet als je verhaal nét af is. Geef jezelf die tijd en ruimte, zodat je vervolgens makkelijker kan zien welke stukken tekst herhaling of overbodig zijn.